درختان توسکا از درختان سریعاالرشد جنگلهای مرطوب شمال است. گونه پیشاهنگ در توالی اکوسیستم جنگل محسوب می‌شود یعنی اگر بخواهیم گونه‌های دیگر را در منطقه پاگیر کنیم، توسکا با تثبیت نیتروژن و حاصلخیز نمودن خاک محیط را مستعد رشد سایرین می‌کند. این درختان بیش از صد سال عمر نمی‌کنند و انتهای رشد آنها تا 50 سالگی است. توسکا در ایران دارای دو گونه در جنگلهای خزر است. توسکای قشلاقی، اولین درختی است که در ساحل دریای خزر ظاهر می‌شود و تا ارتفاع 1000 متر بالا می‌رود.
ارتفاع آن در شرایط مساعد 30-25 متر و قطر آن به 1 متر می‌رسد. به آن «سیاه توسه» هم می‌گویند. توسکای ییلاقی بومی اروپا و خاورمیانه است و در اغلب جنگلهای شمال ایران و جنگلهای خزر در نقاط مرطوب و قعر دره‌ها وجود دارد و از قسمتهای ساحلی و جلگه تا ارتفاع 2000 متر بالا می‌رود.
این درخت در لاهیجان سفید توسه نامیده می‌شود. توسکاي ييلاقي، پلت، ون، خرمندي و ملج از معروف‌ترين گونه‌هاي درختي شباهنگ با دامنه بردباري گسترده در تحمل شرایط رويشگاهي جنگل‌هاي شمال ايران هستند. توسکاي ييلاقي و گونه‌هاي پيشروی نام برده به علت نياز اکولوژيک خود، در گروه‌هاي کوچک با نظم مکاني و زماني، به صورت يک نظام اکولوژيک نابالغ و منقطع در رسيدن اجتماعات به يک نظام بالغ و پايدار، در احياي مجدد اکوسيستم‌هاي مختلف تخريب يافته جنگل‌هاي شمال نقش بسيار با ارزشي دارند. از طرفي در راشستان‌ها توسکاي ييلاقي در مقايسه با سايرگونه‌هاي پيشگام، رشد خود را تا اواخر پایيز ادامه مي‌دهد. در طي اين زمان بذور راش چون قبلا در محل پراکنده شده‌اند در زير پوشش انبوه توسکاي ييلاقي و در پناه آن جوانه زده و تحت حمايت آنها رشد مي‌کنند و در اين مرحله توسکاي ييلاقي به عنوان يک درخت پرستار نقش مهمي ايفا مي‌نمايد. علاوه بر این توسکا در تثبيت اَزُت و افزايش حاصلخيزي خاک و در پايداري و تثبيت خاک کنار رودخانه نيز بسيار حائز اهميت است. نیز تک پايه‌هاي توسکا داراي تنه‌اي مستقيم، بدون خميدگي و با کم‌ترين درصد شاخه دواني بر روي تنه است که اين خاصيت از نظر تکنولوژي چوب بسيار مهم است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.